The Fool

Jestem głupcem.
Idę drogą, którą kazano mi iść,
chociaż moje oczy zwracają się ku innej ścieżce,
a za nimi wyrywa się także moje serce.
Nieuchronnie prowadzi mnie to na skraj przepaści,
ale nie rozumiem, co to dla mnie znaczy,
ponieważ jestem głupcem.

Jestem głupcem.
Patrzę, ale nie widzę,
trwonię moje siły i umiejętności,
potykam się o własne nogi
nie dostrzegam niebezpieczeństw
nie dostrzegam swojej hańby
ponieważ jestem głupcem.

Jestem głupcem.
Moja niewinność to mój największy skarb.
Ale dla świata ta perła wydaje się być tylko szklanym paciorkiem.
On mówi mi, że niewinność to bliźniacza siostra głupoty,
drwi: "Jak możesz mieć wiedzę, nie tracąc niewinności?
Jak możesz WIEDZIEĆ i nadal mieć niewinny uśmiech na rumianej gębie?"
Poucza: "Doświadczenie jedno zabiera, dając drugie w zamian.
Aby dosięgnąć gwiazd, trzeba się niekiedy niemal wykrwawić na cierniach." - nie słucham.
Ponieważ jestem głupcem.

Nie chcę zjeść owocu poznania dobrego i złego. Boję się goryczy, jaką ta delicja zostawia na języku.
Jestem głupcem.

Świat śmieje się ze mnie każdym kamieniem,
który potrąca moja stopa,
każdym drzewem, które mijam idąc drogą,
każdym obłokiem, który patrzy na mnie z nieba.